เรียกได้ว่าเป็นละครน้ำดีอีกหนึ่งเรื่อง ที่ได้กระแสตอบรับดีมากในตอนนี้ สำหรับ คุณพี่เจ้าขาดิฉันเป็นห่านมิใช่หงส์ โดยใน EP3 นี้ ตอนหนึ่ง เจ้าสัวทอง (เดี่ยว สุริยนต์) ได้นำน้ำตาลมอบให้แทนของกำนัล หรือ ‘ส่วย’
โดย ศิลปวัฒนธรรม ได้ให้ข้อมูลไว้ว่า กิจการโรงงานน้ำตาล นับเป็นอุตสาหกรรมที่มีบทบาทสำคัญมาแต่ครั้งต้นกรุงรัตนโกสินทร์และเป็นสินค้าส่งออกสำคัญ
โดยเฉพาะน้ำตาลจากอ้อยที่มีชาวจีนเป็นผู้นำพันธุ์อ้อยมาปลูกและดำเนินการผลิตซึ่งปรากฏในปี พ.ศ. 2353 ซึ่งอยู่ในสมัยรัชกาลที่ 2
ภายหลังการทำสนธิสัญญาเบอร์นี พ.ศ. 2369 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 3 มีการส่งออกน้ำตาลในปริมาณมากขึ้น เช่น ปี พ.ศ. 2387 มีปริมาณส่งออกถึง 110,000 หาบ
เป็นไปตามความต้องการของตลาดโลกโดยมีลูกค้าสำคัญคือ อเมริกาและอังกฤษ ต่อมาสมัยรัชกาลที่ 4 ระหว่างปี พ.ศ. 2405-8
การส่งออกน้ำตาลได้ขยายตัวอย่างมาก จนกระทั่งถึงสมัยรัชกาลที่ 5 ในปี พ.ศ. 2432 กิจการโรงงานน้ำตาลเริ่มประสบปัญหาการส่งออก
เนื่องจากราคาน้ำตาลตลาดโลกตกต่ำ การส่งออกจึงหยุดชะงักลง ซึ่งสัมพันธ์กับการแข่งขันการผลิตน้ำตาลในยุโรป
ซึ่งใช้หัวผักกาดหวาน (หัวบีต) เข้ามาทดแทนน้ำตาลจากอ้อย ซึ่งมีฝรั่งเศสและเยอรมนีเป็นผู้นำการผลิต
ประกอบกับความต้องการสินค้าข้าวทำให้มีการลดพื้นที่การปลูกอ้อยลงเพื่อเปลี่ยนเป็นนาข้าวโดยเฉพาะบริเวณลุ่มน้ำนครชัยศรี
สถานการณ์เช่นนี้ย่อมสร้างปัญหาต่อการผลิตเพื่อบริโภคในประเทศเช่นกัน ทำให้น้ำตาลในยุคสมัยดังกล่าว มีค่าไม่ต่างจากทอง
ขอบคุณข้อมูล: ศิลปวัฒนธรรม
